وقتی بازی پرویز پرستویی عامل انتقاد به یک فیلم شد

مخاطبان سینما با دیدن تیزر فیلم «لس آنجلس- تهران» و ایفای یک نقش کمدی توسط پرویز پرستویی راغب می‌شوند که به سینما بروند و این اثر را تماشا کنند.

سومین اثر سینمایی تینا پاکروان در حالی روی پرده سینما‌ها رفت که از همان روز‌های آغازین اکرانش، دست‌خوش حواشی و انتقادات بسیاری شد. با جاری شدن سیل انتقادات و حمله‌های کاربران فضای مجازی به صفحات بازیگران این فیلم، در ابتدا عدم توانایی این اثر در گرفتن خنده از مخاطبان مطرح شد. همچنین انتقادات زیادی هم توسط بسیاری از سینمادوستان به پرویز پرستویی، بازیگر نقش اول برای حضور در «لس آنجلس- تهران» شد.

این اعتراض‌ها به همین نقطه ختم نشد و جواد طوسی، منتقد سینما هم با انتشار نوشته‌ای از حضور پرویز پرستویی در این فیلم به‌شدت گلایه کرد.

خصومت‌های شخصی یا انتقاد‌های منصفانه

پرویز پرستویی در جواب این انتقاد‌ها اعلام کرد: «با اعتقاد براین که بتوانیم یک فیلم مفرح و شاد (مهاجرت برعکس) با حفظ احترام برای شما عزیزان بسازیم، پذیرفتم.» وی همچنین بیان می‌کند که «هیچ یک از هنرمندان این فیلم کیسه برای ثروت‌اندوزی ندوخته‌اند و هیچ‌کس هم نمی‌خواهد شما را وادار کند که حتماً و باید از این فیلم استقبال کنید. نظر صادقانه شما برای همه ما پذیرفتی است. ولی با انصاف نه کینه شخصی.»

مهناز افشار دیگر بازیگر «لس آنجلس- تهران» در جواب این انتقادها، دوست داشتن یا نداشتن یک فیلم را حق طبیعی مردم دانست. اما آنچه را «خصومت‌های شخصی عده‌ای نسبت به این اثر» خواند، دور از انصاف دانست.

تلاش برای طبع‌آزمایی در طنزسازی

جبار آذین، منتقد و مدرس سینما درباره ناتوانی «لس آنجلس- تهران» در خلق موقعیت‌های کمدی گفت: «لس آنجلس- تهران» سومین اثر سینمایی تینا پاکروان است. کارگردان در این فیلم سعی کرده در عرصه طنزسازی، طبع‌آزمایی کند. اما متأسفانه به‌رغم کوشش‌هایی که برای ساخت این فیلم کرده، این اثر نه‌تن‌ها از منظر ساختار هنری و سینمایی در جایگاه استاندارد و شایسته قرار نگرفته است، بلکه از منظر فیلمنامه، شخصیت‌پردازی، داستان‌سرایی و همچنین بازی‌ها، زیر متوسط آثار رایج سینمای کشور قرار دارد.»

«لس آنجلس- تهران» فیلم شبه‌کمدی تجاری

این منتقد با اعلام اینکه یکی از مهم‌ترین خصوصیات لس آنجلس-تهران، شخصیت‌محور بودن آن است، بیان کرد: تمامی ماجرا‌ها و حوادث این فیلم پیرامون عملکرد‌ها و زندگی یک شخصیت محوری در لس آنجلس و تهران اتفاق می‌افتد. بازیگر این شخصیت پرویز پرستویی است. بازیگری که به هرحال با پیشینه بسیار مقبول و محترم، در جایگاه مناسبی از بازیگری در کشور قرار دارد. اما متأسفانه در این فیلم بازی شاخصی از این بازیگر به ظهور نرسیده است. بنظرم دلیل اصلی آن تکرار بازی‌های این بازیگر است در فیلم‌هایی که پیش‌تر در آن‌ها در نقش کمدی ظاهر شده بود.

همچنین، چون شخصیت‌پردازی مناسبی از شخصیت اصلی فیلم صورت نگرفته است، تمامی ماجرا و حوادث در سطح واقع شده که ارتباط لازم را با مخاطب برقرار نمی‌کند. خود فیلم هم، چون امتیاز‌های شاخصی در استانداردسازی فیلم و همچنین بازگو کردن مضمون و محتوای خوب اجتماعی ندارد، در ردیف فیلم‌های معمولی و زیر متوسط سینمای ایران قرار گرفته است. حضور پرویز پرستویی هم نتوانسته این فیلم را از سطح متوسط بالاتر ببرد. این است که نهایت لس آنجلس- تهران یک فیلم شبه‌کمدی تجاری است که متأسفانه در هیچ زمینه‌ای چه محتوایی و چه هنری به توفیق دست پیدا نکرده است.»

مافیا عامل اصلی چرخه معیوب اکران

آذین با انتقاد از وضعیت کنونی اکران فیلم‌های سینمایی افزود: «وضعیت اکران در سینمای ایران به‌دلیل سلطه و یکه‌تازی مافیای سینما، اوضاع بسیار آشفته و بدی دارد. به‌گونه‌ای که ثروتمندان مافیا و منافع‌داران آن، چگونگی اختصاص سالن‌ها برای فیلم‌ها، سانس‌ها و حتی گروه‌ها و سرگروه‌ها را تحت پوشش خود قرار می‌دهند. از همین منظر بخشی از فیلم‌هایی که متعلق به آن‌هاست، در سالن‌ها و سانس‌های مناسب و بهتری اکران می‌شود که فیلم‌های دیگری از این امتیاز بی‌بهره می‌مانند.

به‌علاوه، چون امکانات، تسهیلات و پول بیشتری در اختیار مافیا قرار دارد، فیلم‌های آن‌ها و همفکرانشان دارای تبلیغ بیشتری هستند. در نتیجه این ترفند مخاطبان بیشتری را به‌سوی سالن‌های فیلم‌های خودشان جلب می‌کنند. البته این به معنای خوب بودن آن آثار نیست بلکه به دلیل اغواگری در تبلیغات و نبودن فیلم‌های بهتر و برتر در عرصه طنز، کمدی، خانوادگی و اجتماعی است.»